کاش که این فاصله را کم کنی     محنت این غافله را کم کنی

کاش که همسایه‌ی ما می شدی    مایه‌ی آسا‌یه‌ی ما می شدی

 هر که به دیدار تو نائل شود    یک شبه حلال مسائل شود

دوش مرا حال خوشی دست داد   سینه‌ی ما را عطشی دست داد

نام تو بردم لبم آتش گرفت      شعله به دامان سیاوش گرفت

نام تو آرامه‌ی جان منست    نامه‌ی تو خط امان منست

ای نگهت خواستگه آفتاب    بر من ظلمت زده‌ یک شب بتاب

پرده برانداز ز چشم ترم   تا بتوانم به رخت بنگرم